वांझोट्या शिवद्रोही विचारांनी बहुजन महाराष्ट्राला महाराज शिकवू नयेत......
बहूजन मावळ्यांच्या रक्तावर रेघोट्या ओढून राजकीय सामाजिक आणि आर्थिक साम्राज्य उभे केले.आणि ढेकर देऊन ढेरीवर हात फिरवण्या इतपत परिस्थिती निर्माण झाल्या नंतर त्या मावळ्यांना तर लाथाडलेच पण छञपतींच्या बदनामीची मोहीम उघडणार्या शेंडफळ्या पिलावळीला डोक्यावर घेऊन नाचायला सुरूवात केली.
मागच्या रवीवारी अशीच मुक्ताफळे उधळण्याच्या नादात छञपती शिवाजी महाराज आणि शिव पुञ युवराज संभाजी महाराज यांचा अवमानकारक एकेरी उल्लेख करून युवराजांना हुड संबोधले.मावळ्यांमध्ये त्या लिखानाविरूध्द प्रतिक्रिया उमटणे स्वाभाविक होते.या कथित विद्वत्तेगीरीचे पुतळे जाळणारा उद्रेक पाहील्यानंतर बुडाखालची जमीन दुभंगू लागल्याने या रवीवारी उपरती होऊन तो रोष कमी करण्याचा प्रयत्न केला.
अर्थात ती केवळ मखलाशी आहे.उपरती झाल्यानंतरही तोच अहंकार शब्दाशब्दातून जाणवतो आहे.हे विद्वान अजूनही चुक मान्य करण्याची तयारी दाखवत नाहीत.या पुर्वीही मुका मोर्चा वरून उठलेल्या वादळाच्या भावना अशाच पायदळी तुडविल्या,यावेळीही महापुरूषांची बदनामी केल्यानंतर माफी मागण्या ऐवजी उसळलेल्या भावनांना तत्वज्ञानाचे डोस पाजण्याची आततायी खेळी खेळली जात आहे.हे महाशय उलटपक्षी महाराज आणि युवराज समाजाला समजले नाहीत,समाजाला इतिहासाचे भान नाही,दैवतांना एकेरी संबोधन्याची प्रथा आहे,इतिहास कुणाच्या मालकीचा नसतो,अशाने महाराजांचा महाराष्ट्र दुभंगला जाईल.असे तारे तोडून आपण रास्त होतो आणि आहोत हे समाज मनावर ठसविण्याचा प्रयत्न करू पहात आहेत. याच लेखात या महाशयांनी युवराज यांना उद्देशून हुड
हा शब्द रांगडेपणा या अर्थाने वापरला असल्याचा युक्तीवाद केला आहे.खरेतर या मराठी विश्‍व पंडीतांनी हुड म्हणजे रांगडा असा नवा अर्थ शोधून रोखठोक जावई शोध लावला आहे.म्हणे महाराष्ट्रात जातीच्या राजकारणाने उच्छाद मांडला आहे,पण या जातीय वादाची शेंडी कुठून प्रवाहीत होते याचे उत्तर या महाशयांनी द्यायाला हवे.दैवत म्हणून महाराज,युवराजांना एकेरी संबोधले तर बिघडले कुठे हा युक्तीवाद करण्यापुर्वी क्षणभर आपण ज्यांना दैवत मानतो,त्या साहेबांचाही असा एकेरी उल्लेख मान्य कराल का? या प्रश्‍नाचेही उत्तर त्यांनी देणे अपेक्षित आहे.छञपतींची बदनामी करणारा जेम्स लेन,त्याला खोटी माहीती पुरवणारी भांडारकर पुरंदरेंच्या पिलावळीची भलावण आणि उदात्तीकरण करणार्या वांझोट्या आणि शिवद्रोही विचारांनी बहुजन महाराष्ट्राला महाराज शिकवावेत,समजून सांगावेत एव्हढे वैचारिक दारिद्र अजून आले नाही.
आज हे महाशय ज्या ताटात जेवण करतात ते ताट बहूजनांच्या त्यागाने भरले आहे,विशेषतः बहूजन तरूणाईच्या त्यागाने ओसंडून वाहते आहे.त्या त्यागाला अशा पध्दतीने अवमानीत करीत असाल तर सुरू असलेल्या दुकानाला ताळा लावण्यासाठी कुठला मुहूर्त शोधण्याची वाट पहावी लागणार नाही.
