बुवा-बाबांचे साम्राज्य आणि लोकशाही व्यवस्था !
दि. 28, ऑगस्ट - समाजात आज विविध ठिकांणी बाबा, महाराज, बुवा, तथाकथित संत, बापू, माँच्या सत्संगाच प्रस्थ मोठ होतांना, वाढतांना दिसून येत आहे. या बुवां, महारांजाची लाईफस्टाईल एखाद्या राजाला देखील लाजवेल असा, शाही थाट, त्यातून लाखोचे भक्त, त्यातून राजकारणांशी यांची बांधीलकी. अर्थात असे बुवा, बाबांचे प्रस्थ एका दिवसांत वाढत नाही. तर त्याला अनेक बाबी कारणीभूत आहे. भारतीय समाजाला विवेकवादाचे वाडे आहे. त्यामुळेच कोणत्याही गोष्टीचा भार हा समाज स्वता:च्या खांद्यावर उचलायला तयार होत नाही. तर तो आपला भार एकतर देवाच्या अथवा कोणत्याच बुवा, बाबाच्या हवाली करून, निश्चितपणे जगु पाहतो. यातून बाबा लोकांची महती वाढते, आणि याच बाबा लोकांचे राजकारण्यासोबत असलेले संबध, सिनेसृष्टी सह अनेक नावाजलेल्या व्यक्तीसोबत यांचे असलेले संबध आणि स्तोम यावरून, त्यांना लाखोंचा भक्त वर्ग मिळतो. असाच काहीसा प्रकार हरियाणामध्ये देखील बघायला मिळतो. काही वर्षांपूर्वी हरियाणांमध्ये स्वयंघोषित संत रामपाल उद्यास आला होता. हा संत रामपाल देखील अनेक गोष्टीमुळे चर्चेत होता. अखेर त्याला अटक करतांना तब्बल 30 जवांनाना तैनात करावे लागले होत. त्यानंतर डेरा सच्चा सौदाचा प्रमुख बाबा राम रहीम सिंग याला झालेल्या अटकेमुळे संपूर्ण देशभरातील वातावरण ढवळून निघाले. तब्बल 32 जणांना आपला जीव गमवावे लागले. हजारो सैनिक परिस्थिती नियत्रणांत आणण्यासाठी तैनात करण्यात आले. बाबा राम रहीम यांच्यावर अनेक गंभीर आरोप होते, ज्यात त्याला दोषी ठरवण्यात आले. साध्वींचा बलात्कार, यासह या बाबांचे अनेक कारनामे आहेत, जे समोर येण्याची गरज आहे. संत बुवा, महारांजाचे अड्डे देशभरात आहेत. मात्र या प्रस्थाविरूद्ध पावले उचलण्यासाठी सरकार, प्रशासन पावले उचलत नाही. कारण सरकार प्रशासनच अशा बुवा, महाराजांच्या समोर पायघडया घालतात.या बुवा, बाबांच भांड फुटल्यानंतर, त्यांचा असली चेहरा समाजासमोर आल्यानंतर, खरं तर अशा बुवा, बांबाना चपलेचा मार पडावा, यासाठी समाजाने रस्त्यावर उतरणे अपेक्षित असतांना, या बाबांना दोष देण्याऐवजी अनेक त्यांचे समर्थक रस्त्यावर येऊन त्यांचे समर्थत करतात, हाच मुळी अविवेकी विचार आहे. अशा तथाकथित बुवा, बाबांच्या समर्थकांनी रस्त्यावर उतरून लोकशाहीला आव्हान देणे आपल्यासाठी लज्जास्पद आहे. अशा तथाकथित बुवा, बांबाना आणि त्यांच्या समर्थकांच्या झुुंडशाहीला आता वेसन घालावेच लागणार आहे.
भगवी कफनी, परिधान केली, कपाळावर भस्म फासले, की भक्तांचे हात आपसुकच जोडले जातात. अर्थात ज्या बुवा, बाबांचे भक्त परिवार मोठा. त्या भक्त परिवारांकडे राजकारणी आपला मतदार म्हणून लक्ष केंद्रीत करतात, त्यासाठी बाबांच्या मठात, राजकीय व्यक्ती पायघडया घालतात, त्यांच्या कार्यक्रमांना हजेरी लावतात. शासकीय भुखंड या बाबा लोकांना खुप कमी किमंतीत पदरात पाडून देतात. त्यामुळेच या बाबांना राजकीय पाठिंबा आपल्या पाठीशी असल्याची जाणीव होते, त्यामुळे मग बाबा, बुवा वाटेल ते धंदे करतात. बाबा राम रहीम गजाआड झाला असला, उद्या त्याला शिक्षा सुनावणार असले तरी मुख्य मुद्दा आहे, बुवा- बांबाचे साम्राज्य को खालसा करायचे? बुवा-बांबाच्या पाठीमागे असलेले राजकीय वरदहस्त प्रमाणिकपणे काम करणार्या अधिकार्यांसमोर अडचणी वाढवून ठेवतात, त्यामुळे असे बाबा-बुवांना गजाआड पाठविण्यासाठी मोठा अवधी लागण्याची शक्यता आहे. आसाराम ने देखील आपले साम्राज्य मोठया प्रमाणात वाढवले होते. अनेक राजकारणी आसारामच्या आश्रमात जात होते. आसारामचे नव्वदच्या दशकात मोठे प्रस्थ होते. साधारण 1996-97 मध्ये आसारामचे भुसावळला सात- आठ दिवस प्रवचन होते. त्यात संघ परिवारातील संघटना, शिक्षण संस्थांनी आसारामच्या चरणी लोळायचेच बाकी ठेवले होते. शाळा अर्धा दिवस सुरू असत. स्वस्तातमिळतात म्हणून आसारामच्या वह्या, उदबत्ती-धूप, कॅसेट्स, माळा, लॉकेट्स आदींची मोठया प्रमाणावर विक्री झाली होती. आता हेच आसाराम तुरूंगात आपल्या पापाचे, कर्माचे फळे भोगत आहेत. असे बुवा-बाबा काही एका राज्यात नसून, संपूर्ण देशभरात आहेत. त्यांच्या धंदा मोठया प्रमाणात सुरू असून, त्याला राजकीय अभय देखील आहे. देशभरातील जनतेच्या भावभावनां सोबत खेळणारे, बाबा- बुवांविरोधात कठोर कायदा करण्यासाची, कठोर पावले उचलण्याची वेळ आलेली आहे. मात्र ती इच्छाशक्ती विद्यमान सरकार, प्रशासन दाखवेल का? हा महत्वाचा मुद्दा आहे. आध्यात्माच्या नावाखाली, श्रध्देचे चालणारे व्यापारीकरणांकडे दुर्लक्ष करणेआपल्याला पुढील काळात धोक्याचे ठरू शकते. श्रध्देच्या व्यापारीकरणांतून या बाबा-बुवांकडे मोठया प्रमाणात अथसंचय होतो. या आर्थिक उलाढालीवर बुवा-बांबाचे साम्राज्य निर्माण होते. त्यातून हे बाब-बुवा राजकीय वरदहस्तामुळे लोकशाही व्यवस्थेसमोर आव्हान उभे करतात, त्यामुळे अशा बुवा-बांबाना ठेचण्यासाठी कठोर पावले उचलण्याची गरज आहे.
भगवी कफनी, परिधान केली, कपाळावर भस्म फासले, की भक्तांचे हात आपसुकच जोडले जातात. अर्थात ज्या बुवा, बाबांचे भक्त परिवार मोठा. त्या भक्त परिवारांकडे राजकारणी आपला मतदार म्हणून लक्ष केंद्रीत करतात, त्यासाठी बाबांच्या मठात, राजकीय व्यक्ती पायघडया घालतात, त्यांच्या कार्यक्रमांना हजेरी लावतात. शासकीय भुखंड या बाबा लोकांना खुप कमी किमंतीत पदरात पाडून देतात. त्यामुळेच या बाबांना राजकीय पाठिंबा आपल्या पाठीशी असल्याची जाणीव होते, त्यामुळे मग बाबा, बुवा वाटेल ते धंदे करतात. बाबा राम रहीम गजाआड झाला असला, उद्या त्याला शिक्षा सुनावणार असले तरी मुख्य मुद्दा आहे, बुवा- बांबाचे साम्राज्य को खालसा करायचे? बुवा-बांबाच्या पाठीमागे असलेले राजकीय वरदहस्त प्रमाणिकपणे काम करणार्या अधिकार्यांसमोर अडचणी वाढवून ठेवतात, त्यामुळे असे बाबा-बुवांना गजाआड पाठविण्यासाठी मोठा अवधी लागण्याची शक्यता आहे. आसाराम ने देखील आपले साम्राज्य मोठया प्रमाणात वाढवले होते. अनेक राजकारणी आसारामच्या आश्रमात जात होते. आसारामचे नव्वदच्या दशकात मोठे प्रस्थ होते. साधारण 1996-97 मध्ये आसारामचे भुसावळला सात- आठ दिवस प्रवचन होते. त्यात संघ परिवारातील संघटना, शिक्षण संस्थांनी आसारामच्या चरणी लोळायचेच बाकी ठेवले होते. शाळा अर्धा दिवस सुरू असत. स्वस्तातमिळतात म्हणून आसारामच्या वह्या, उदबत्ती-धूप, कॅसेट्स, माळा, लॉकेट्स आदींची मोठया प्रमाणावर विक्री झाली होती. आता हेच आसाराम तुरूंगात आपल्या पापाचे, कर्माचे फळे भोगत आहेत. असे बुवा-बाबा काही एका राज्यात नसून, संपूर्ण देशभरात आहेत. त्यांच्या धंदा मोठया प्रमाणात सुरू असून, त्याला राजकीय अभय देखील आहे. देशभरातील जनतेच्या भावभावनां सोबत खेळणारे, बाबा- बुवांविरोधात कठोर कायदा करण्यासाची, कठोर पावले उचलण्याची वेळ आलेली आहे. मात्र ती इच्छाशक्ती विद्यमान सरकार, प्रशासन दाखवेल का? हा महत्वाचा मुद्दा आहे. आध्यात्माच्या नावाखाली, श्रध्देचे चालणारे व्यापारीकरणांकडे दुर्लक्ष करणेआपल्याला पुढील काळात धोक्याचे ठरू शकते. श्रध्देच्या व्यापारीकरणांतून या बाबा-बुवांकडे मोठया प्रमाणात अथसंचय होतो. या आर्थिक उलाढालीवर बुवा-बांबाचे साम्राज्य निर्माण होते. त्यातून हे बाब-बुवा राजकीय वरदहस्तामुळे लोकशाही व्यवस्थेसमोर आव्हान उभे करतात, त्यामुळे अशा बुवा-बांबाना ठेचण्यासाठी कठोर पावले उचलण्याची गरज आहे.